พวกเขาไม่ทำให้พวกเขาเหมือน David Lynch อีกต่อไป

นักบิน Twin Peaks เปิดขึ้นพร้อมกับ Mundane: นักเรียนมัธยมปลายแอบสูบบุหรี่เด็กชายคนหนึ่งเรียกไปที่สำนักงานของอาจารย์ใหญ่ จากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจก็กระซิบกับครู เสียงกรีดร้องเจาะอากาศ นักเรียนหนีไปทั่วลาน น้ำตาในสายตาของครู ประกาศใกล้เข้ามาแล้ว กล้องของ David Lynch วางอยู่บนโต๊ะว่างนักเรียนสองคนแลกเปลี่ยนรูปลักษณ์ความเข้าใจที่เงียบสงบ: ลอร่าพาลเมอร์ตายไปแล้ว

ลินช์จับรายละเอียดพื้นผิวของชีวิตอย่างเชี่ยวชาญ แต่อัจฉริยะของเขาก็อยู่ในการผ่าพวกเขาเผยให้เห็น "ไม่มั่นคงไม่มั่นคง" เขารับรู้ซุ่มซ่อนอยู่ใต้ ช่วงเวลา ที่ยอดเขาคู่นี้ห่อ หุ้มธีมที่เกิดขึ้นซ้ำ ๆ ตลอดอาชีพการงานของเขา แต่มันก็ยังห่างไกลจากฉากที่กำหนด * ของเขาเท่านั้น ทศวรรษของการสร้างภาพยนตร์ให้ช่วงเวลานับไม่ถ้วนที่สะท้อนกับแฟน ๆ อย่างลึกซึ้ง

คุณภาพที่ไม่มั่นคงและฝันที่กำหนดงานของเขาได้กลายเป็นคำพ้องกับคำว่า "Lynchian" คำคุณศัพท์นี้ไม่ค่อยได้รับหมายถึงบางสิ่งบางอย่างที่ไม่มั่นคงและสับสนอย่างลึกซึ้งซึ่งเหนือกว่าการทำงานเฉพาะของผลงานของแต่ละบุคคล มันเป็นข้อพิสูจน์ถึงวิสัยทัศน์เอกพจน์ของเขา

สำหรับหลาย ๆ คนการดู Eraserhead เป็นพิธีกรรมในโรงภาพยนตร์ หลายปีต่อมาลูกชายคนหนึ่งของผู้เขียนได้ลงมือเดินทางด้วยการเดินทางเดียวกันพร้อมกับพ่อของเขา สิ่งนี้พูดถึงการอุทธรณ์ที่ยั่งยืนและตลอดกาลของงานของ Lynch

พิจารณา Twin Peaks: The Return (2017) ท่ามกลางความคิดถึงฮอลลีวูดบูม Lynch ท้าทายความคาดหวัง เขาสร้างโลกที่แปลกประหลาดพร้อมห้องนอนของเด็กในปี 1956 ในสภาพแวดล้อมที่น่าหวาดเสียวจัดแสดงพ่อที่เป็นโคลนจากมิติอื่นและคู่หูที่ชั่วร้ายที่โจมตีตัวละครอย่างรุนแรง การแสดงที่ละเว้นอักขระที่สำคัญจากต้นฉบับการกระทำที่ไม่ชัดเจนของการโค่นล้ม

เนินทราย ของเขาในขณะที่ความผิดพลาดที่มีชื่อเสียงยังคงเป็น Lynchian อย่างปฏิเสธไม่ได้ ประสบการณ์ที่มีปัญหาของเขาในการสร้างภาพยนตร์โดยมีรายละเอียดใน ผลงานชิ้นเอกของ Max Evry ใน Disarray นั้นเห็นได้ชัดในภาพที่แปลกประหลาดเช่นเครื่องรีดนมแมว/หนู - สัมผัส Lynchian ที่ไม่เหมือนใคร

กระนั้นงานของ Lynch ก็มีความงามแปลก ๆ ชายช้าง ในขณะที่ออสการ์เบอทเป็นภาพยนตร์ที่น่าประทับใจตั้งอยู่กับฉากหลังที่ไม่มั่นคงของยุคประวัติศาสตร์ที่การทารุณกรรมของ sideshow freaks เป็นเรื่องน่าเศร้าจริง ภาพที่เจ็บปวดนี้เป็นตัวของตัวเอง Lynchian ที่เป็นแก่นสาร

การกำหนดผลงานของ Lynch ผ่านประเภทหรือ trope นั้นไร้ประโยชน์ ภาพยนตร์ของเขามืดตลกเหมือนฝันเซอร์เรียลและออร์แกนิกแปลก ๆ - การผสมผสานขององค์ประกอบที่ผู้ชื่นชมของเขาจะยังคงเฉลิมฉลองต่อไป เขาหมกมุ่นอยู่กับโลกที่อยู่ใต้ตัวเราเองดึงม่านกลับมาอย่างไม่หยุดยั้งเพื่อเปิดเผยความน่ากลัวที่ซ่อนอยู่

กำมะหยี่สีน้ำเงิน เป็นตัวอย่างนี้ นัวร์มาตรฐานที่ดูเหมือนจะตั้งอยู่ท่ามกลาง Americana อันงดงามพุ่งเข้าสู่โลกของผู้ค้ายาเสพติดและตัวละครที่ไม่มั่นคงเผยให้เห็นธรรมชาติของการปรากฏตัวของการปรากฏตัว ได้รับอิทธิพลจากแหล่งที่มาส่วนใหญ่ขาดหายไปจากโรงภาพยนตร์ร่วมสมัยงานของเขายังคงเป็นของเขาเอง

ตอนนี้เรากำลังเป็นพยานถึงผู้สร้างภาพยนตร์รุ่นที่สองหรือสามที่ได้รับอิทธิพลจาก Lynch ในขั้นต้นศิลปินจากสาขาวิชาอื่น ๆ นำภาพยนตร์มาใช้เป็นสื่อกลางของพวกเขา ต่อมาผู้สร้างภาพยนตร์พยายามเลียนแบบภาพยนตร์ในวัยเยาว์ Lynch เป็นหนึ่งในกลุ่มหลังนี้

อย่างไรก็ตามลินช์ก้าวข้ามไปเป็นเพียงการรวมกันของอิทธิพล; เขากลายเป็นอิทธิพลของตัวเอง สิ่งนี้อธิบายถึงพลังที่ยั่งยืนของ "Lynchian" และความเป็นไปได้ที่จะเป็นพยานผู้สร้างภาพยนตร์คนอื่นเหมือนเขา

ฉันเห็นทีวีเรืองแสง (2024) มีฉากในบาร์พร้อมดนตรีสด การเคลื่อนไหวของกล้อง, เครื่องแต่งกายของนักร้อง, แสงไฟ - มันเป็นบรรยากาศ Lynchian ที่ชัดเจน ภาพยนตร์ของ Jane Schoenbrun ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจาก Twin Peaks นำเสนอความกว้างของอิทธิพลของ Lynch

ผู้สร้างภาพยนตร์อย่าง Yorgos Lanthimos ( The Lobster ), Robert Eggers ( ประภาคาร ), Ari Aster ( Midsommar ), David Robert Mitchell ( ตามมา ใต้ทะเลสาบสีเงิน ) Emerald Fennell ( Saltburn ) Richard Kelly ( Donnie Darko ) อิทธิพล.

ในขณะที่ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนโปรดปรานผลกระทบของ Lynch นั้นไม่อาจปฏิเสธได้ เช่นเดียวกับภาพยนตร์ของเขาซึ่งทำให้เกิดยุคอดีตเพื่อสำรวจความเป็นจริงนอกเหนือจากการรับรู้ของเรามรดกของเขาจะยังคงสร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้สร้างภาพยนตร์รุ่นต่อไปในอนาคต เราจะแสวงหาองค์ประกอบ "Lynchian" ที่แฝงตัวอยู่ใต้พื้นผิว