Artık David Lynch gibi yapmıyorlar

İkiz Tepeler pilotu sıradan: sigarayı gizleyen bir lise öğrencisi, müdürün ofisine çağrılan bir çocuk, katılım alındı. Ardından, bir polis memuru öğretmene fısıldar. Bir çığlık havayı deliyor; Bir öğrenci avludan kaçar. Öğretmenin gözlerinde iyi gözyaşları. Bir duyuru çok yakın. David Lynch'in kamerası boş bir masaya dayanıyor, iki öğrenci bir göz attı, sessiz bir anlayış şafak: Laura Palmer öldü.

Lynch, hayatın yüzey detaylarını ustaca ele geçirdi, ancak dehası onları diseksiyonda yatıyordu, altta gizlenmeyi algıladığı rahatsız edici "haksızlığı" ortaya koydu. Bu ikiz zirve anı, kariyeri boyunca tekrar eden bir temayı kapsar, ancak * sadece * tanımlayıcı sahnesinden uzaktır. Onlarca yıllık film yapımı, hayranlarla derinden yankılanan sayısız an verdi, her bir yorum benzersizdi.

Çalışmasını tanımlayan rahatsız edici, rüya gibi kalite, "Lynchian" terimiyle eş anlamlı hale geldi. Bu sıfat, nadiren verilen, derinden rahatsız edici ve yönünü kaybetme, bireysel eserlerinin özelliklerini aşan bir şeyi ifade eder. Bu onun tekil vizyonunun bir kanıtı.

Birçoğu için Eraserhead'i izlemek sinematik bir pasaj ayini idi. Yıllar sonra, yazarların oğullarından biri, bağımsız olarak, babasının yanında aynı yolculuğa çıktı. Bu, Lynch'in çalışmalarının kalıcı, garip bir şekilde zamansız çekiciliğinden bahsediyor.

İkiz Tepeler: Dönüş (2017). Hollywood'un nostalji patlamasının ortasında Lynch beklentilere meydan okudu. Kabusluk ortamda 1956 esque bir çocuğun yatak odasıyla tamamlanan tuhaf bir dünya yarattı, başka bir boyuttan klon olan bir baba ve bir karaktere şiddetle saldıran kötü bir muadili sergiledi. Gösteri, belirgin bir şekilde likik olmayan bir yıkım eylemi olan orijinalden önemli karakterleri özellikle atladı.

Dune , kötü şöhretli bir yanlışlık olsa da, inkar edilemez Lynchian olarak kalır. Max Evry'nin Kargaşa'daki bir başyapıtıda detaylandırılan filmi yapma sorunlu deneyimi, bir kedi/sıçan sağım makinesi - benzersiz bir Lynchian dokunuşu gibi tuhaf görüntülerde belirgindir.

Yine de, Lynch'in çalışması da garip bir güzelliğe sahiptir. Fil adamı , Oscar-Bait olsa da, yan gösterme ucubelerinin kötü muamelesinin trajik bir şekilde gerçek olduğu tarihi bir dönemin rahatsız edici zeminine karşı dokunaklı bir film. Bu dokunaklı tasvir, kendi başına, özünde Lynchian'dır.

Lynch'in çalışmasını tür veya tope yoluyla tanımlamak boştur. Filmleri karanlık, komik, rüya gibi, gerçeküstü ve garip bir şekilde organik - hayranlarının kutlamaya devam edeceği unsurların bir karışımı. Kendimizin altındaki dünyaya takıntılıydı, gizli dehşetlerini ortaya çıkarmak için perdeyi acımasızca geri çekti.

Blue Velvet bunu örneklendirir. Görünüşte standart bir noir, pastoral Americana'nın ortasında, uyuşturucu satıcıları ve rahatsız edici karakterler dünyasına dalıyor ve görünüşlerin aldatıcı doğasını ortaya çıkarıyor. Çağdaş sinemada büyük ölçüde bulunmayan kaynaklardan etkilenen çalışmaları benzersiz bir şekilde kendi başına kalır.

Şimdi Lynch'ten etkilenen ikinci veya üçüncü nesil film yapımcılarına tanık oluyoruz. Başlangıçta, diğer disiplinlerden sanatçılar filmi aracı olarak kabul ettiler. Daha sonra film yapımcıları gençliklerinin filmlerini taklit etmeye çalıştılar. Lynch bu ikinci grup arasında.

Bununla birlikte, Lynch sadece etkilerin birleşmesi olarak aşıldı; Kendisi bir etki haline geldi. Bu, "Lynchian" ın kalıcı gücünü ve onun gibi başka bir film yapımcısına tanık olma ihtimalini açıklıyor.

TV Glow'un (2024) canlı müzikli bir barda bir sahne bulunduğunu gördüm . Kamera hareketi, şarkıcının kıyafetleri, strobing ışıkları - bu belirgin bir Lynchian atmosferi. Jane Schoenbrun'un Twin Peaks'tan esinlenerek olan filmi, Lynch'in etkisinin genişliğini sergiliyor.

Yorgos Lanthimos ( The Lobster ), Robert Eggers ( Deniz Feneri ), Ari Ast ( Midsomar ), David Robert Mitchell ( Gümüş Gölün Altında ) , Emerald Fennell ( Saltburn ), Richard Kelly ( Donnie Darko ) (Donnie Darko)), gül cam ( Love Lies Lies Linch ) gibi film yapımcıları ve hatta lies lies link (Love Lies lines) ve hatta densem. etkilemek.

Herkesin favorisi olmasa da, Lynch'in etkisi yadsınamaz. Algımızın hemen ötesinde bir gerçeği keşfetmek için geçmiş bir dönemi uyandıran filmleri gibi, mirası gelecek nesil film yapımcılarına ilham vermeye devam edecek. Yüzeyin altında gizlenen "Lynchian" unsurları aramaya devam edeceğiz.