Hoe Doom's Combat evolueert naast moderne metalmuziek

Doom's iconische mix van demonische beelden en brute gameplay is altijd intrinsiek gekoppeld aan de ruwe energie van metalmuziek. Van zijn thrash metal wortels tot zijn moderne metalcore -evolutie, de soundtrack van de serie heeft consequent zijn evoluerende gameplay weerspiegeld. De verbinding valt niet te ontkennen; De vurige hellcapes en meedogenloze demon-slaying zijn een perfecte auditieve match voor de agressieve ritmes en keelzang van heavy metal.

De originele ondergang uit 1993, sterk beïnvloed door banden als Pantera en Alice in Chains, vestigde een drijvende, thrash-metal foundation. Tracks als "Untitled" (E3M1: Hell Keep) zelfs rechtstreeks geleend van Pantera's "Mouth of War". Deze snelle, agressieve soundtrack vulde perfect aan de razendsnelheid en viscerale gevechten van de game, waardoor de energie van Metallica en miltvuur weerspiegelt. Het werk van componist Bobby Prince blijft een tijdloze klassieker, die het ritme van de iconische shotgun -explosies en BFG 9000 perfect vastlegt.

DOOM: The Dark Ages - Gameplay Screenshots

Deze synergie ging meer dan tien jaar door tot 2004's Doom 3 , een overlevingshorror vertrek. Het langzamere tempo eiste een nieuw sonisch landschap, wat resulteerde in een soundtrack die doet denken aan de lateralus van het gereedschap. Hoewel de betrokkenheid van Trent Reznor aanvankelijk werd overwogen, maakten Chris Vrenna (Nine Inch Nails) en Clint Walsh uiteindelijk een spookachtige score die perfect overeenkwam met de sfeervolle horror van de game.

Doom 3 , hoewel commercieel succesvol, blijft een uitbijter in de serie. De release viel samen met een periode van evolutie voor beide FPS-games (The Rise of Call of Duty en Halo ) en metalmuziek (de nasleep van de achteruitgang van Nu-Metal). Hoewel experimenteel, bleek de op het gereedschap geïnspireerde soundtrack een passende begeleiding van zijn unieke sfeer.

De reboot van 2016 markeerde een triomfantelijke terugkeer naar vorm. De baanbrekende score van Mick Gordon, een meedogenloze mix van Djent en industrieel metal, legde perfect de razendsnelheid en brute gevechten van de game vast. De impact van de soundtrack was enorm en overtroffen zelfs de iconische score van het origineel. BFG -divisie werd bijvoorbeeld een onmiddellijke klassieker.

Doom Eternal (2020), terwijl Gordons kenmerkende geluid met productiecomplexiteiten van Gordon werd vertoond, wat resulteerde in een soundtrack die, hoewel nog steeds onmiskenbaar zwaar en leunend in Metalcore, iets minder rauw voelde dan zijn voorganger. Dit weerspiegelde de gameplay van de game, die meer platform- en puzzelelementen omvatte.

DOOM: The Dark Ages presenteert een fascinerend nieuw hoofdstuk. Vroege glimpen onthullen een soundtrack die wordt beïnvloed door zowel klassieke als moderne metal, die zijn gameplay weerspiegelt die klassieke Doom Combat combineert met nieuwe, grootschalige mechanica. De langzamere, meer opzettelijke gevechten, die mechs en draken omvat, vereist een soundtrack die kan verschuiven tussen verpletterende zwaarte en behendige energie. De invloed van bands zoals geslagen los, met hun seismische uitsplitsingen en door thrash doordrenkte momenten, is al duidelijk.

De donkere eeuwen belooft een spannende evolutie, voortbouwend op de sterke punten van de serie terwijl ze nieuwe ideeën omarmen. Het ontwerp van de game, net als de experimenten van Modern Metal, suggereert een gewaagde en opwindende richting. Met zijn mix van klassieke en moderne invloeden is Doom: The Dark Ages klaar om een ​​metal meesterwerk te leveren om de brutale gameplay te begeleiden, waardoor mogelijk een nieuwe favoriet wordt voor zowel metalheads als doom -fans.